ناتوانی در انجام نماز و روزه قضا

در صورتی که فردی توانایی به جا آوردن قضای نماز و روزه های فوت شده خود را نداشته باشد (نه از لحاظ مالی و نه جسمی) تکلیف او چیست؟

الف) در مورد قضای نماز: اگر امید به خوب شدن ندارد، واجب است به هر کیفیتی که می تواند آن را انجام دهد؛ برای مثال: اکر نمی تواند بایستد، نشسته و اگر نشسته هم نمی تواند، خوابیده بخواند؛ و در هر صورت، اگر انجام نداد باید وصیت کند تا پس از مرگ او بر طبق وظیفه عمل شود؛ ولی در صورت امید به خوب شدن احتیاط واجب آن است که تأخیر بیندازد تا پس از خوب شدن، آن را انجام دهد.

آیت الله مکارم: نمازهای گذشته را به تدریج و به مقداری که توانایی دارد، قضا کند. [1]

ب) در مورد قضای روزه: اگر به هیچ وجه تا آخر عمر نتواند به جا آورد، باید وصیت کند که از مال خودش برای قضای آنها اجیر بگیرند، بلکه اگر مال ندارد، ولی احتمال می دهد کسی بدون آن که چیزی بگیرد، آنها را انجام خواهد داد، باز هم واجب است وصیت نماید. [2]

پی نوشت ها:

[1]. مکارم، استفتائات جدید، ج 1، س 237.

[2]. امام، استفتائات، ج 1، س 213 و 214؛ امام و مکارم، العروه الوثقی مع تعلیقات، ج 1، صلاة القضا، م 32 و 34 و صلاة الاستیجار، م 3؛ بهجت، استفتائات، ج 2، س 2369 و با استفاده از س 2360 و 2361؛ خامنه ای، اجوبه الاستفتائات، با استفاده از س 536 و سایت،‌ استفتائات جدید؛ سیستانی، العروه الوثقی مع تعلیقه، ج 2، صلاة القضا، م 32 و 34 و صلاة الاستیجار، م 3.