ازدواج موقت از نگاه شهید مطهری
قسمت دوم: كدامیك: رهبانیت موقت؛ كمونیسم جنسی یا ازدواج موقت؟
پیش درآمد:
و اما اکنون:
زندگی امروز و ازدواج موقت
چنانكه قبلا دانستیم، ازدواج دائم مسئولیت و تكلیف بیشتری برای زوجین تولید می‌كند ، به همین دلیل پسر یا دختری نمی‌توان یافت كه از اول بلوغ طبیعی كه تحت فشار غریزه قرار می‌گیرد آماده ازدواج دائم باشد. خاصیت عصر جدید این است كه فاصله بلوغ طبیعی را با بلوغ اجتماعی و قدرت تشكیل عائله زیادتر كرده است.
اگر در دوران ساده قدیم یك پسر بچه در سنین اوایل بلوغ طبیعی از عهده شغلی كه تا آخر عمر به عهده او گذاشته می‌شد برمی‌آید ، در دوران جدید ابدا امكان پذیر نیست . یك پسر موفق در دوران تحصیل كه دبستان و دبیرستان و دانشگاه را بدون تأخیر و رد شدن در امتحان آخر سال و یا در كنكور دانشگاه گذرانده باشد در 25 سالگی فارغ التحصیل می‌گردد و از این به بعد می‌تواند درآمدی داشته باشد . قطعا سه چهار سال هم طول میكشد تا بتواند سر و سامان مختصری برای خود تهیه كند و آماده ازدواج دائم گردد . همچنین است یك دختر موفق كه دوران تحصیل را می‌خواهند طی كند.
جوان امروز و دوره بلوغ و بحران جنسی
شما اگر امروز یك پسر محصل هجده ساله را كه شور جنسی او باوج خود رسیده است ، تكلیف به ازدواج بكنید به شما می‌خندند. همچنین است یك دختر محصل شانزده ساله.
عملا ممكن نیست این طبقه در این سن زیر بار ازدواج دائم بروند و مسئولیت یك زندگی را كه وظایف زیادی برای آنها نسبت به یكدیگر و نسبت به فرزندان آینده‌شان ایجاد می‌كند بپذیرند .
كدامیك؟ رهبانیت موقت یا كمونیسم جنسی یا ازدواج موقت؟
از شما می‌پرسم ، آیا با این حال، با طبیعت و غریزه چه رفتاری بكنیم؟
آیا طبیعت حاضر است به خاطر اینكه وضع زندگی ما در دنیای امروز اجازه نمی‌دهد كه در سنین شانزده سالگی و هجده سالگی ازدواج كنیم ، دوران بلوغ را به تأخیر بیندازد و تا ما فارغ التحصیل نشده‌ایم ، غریزه جنسی از سر ما دست بردارد ؟
آیا جوانان حاضرند یك دوره "رهبانیت موقت" را طی كنند و خود را سخت تحت فشار و ریاضت قرار دهند تا زمانی‌كه امكانات ازدواج دائم پیدا شود؟
فرضا جوانی حاضر گردد رهبانیت موقت را بپذیرد آیا طبیعت حاضر است از ایجاد عوارض روانی سهمگین و خطرناكی كه در
اثر ممانعت از اعمال غریزه جنسی پیدا می‌شود و روانكاوی امروز از روی آنها پرده برداشته است صرفنظر كند؟
دو راه بیشتر باقی نمی‌ماند ، یا اینكه جوانان را به حال خود رها كنیم و به روی خود نیاوریم. به یك پسر بچه اجازه دهیم از صدها دختر كام برگیرد ، و به یك دختر اجازه دهیم با دهها پسر رابطه نامشروع داشته باشد و چندین بار سقط جنین كند. یعنی عملا كمونیسم جنسی را بپذیریم. و چون به پسر و دختر " متساویا " اجازه داده‌ایم ، روح اعلامیه حقوق بشر را از خود شاد كرده‌ایم ، زیرا روح اعلامیه حقوق بشر از نظر بسیاری از كوته فكران این است كه زن و مرد اگر بناست به جهنم دره هم سقوط كنند دوش به دوش یكدیگر و بازو به بازوی هم و بالاخره " متساویا " سقوط كنند.
آیا این چنین پسران و دخترانی با چنین روابط فراوان و بی‌حدی در دوران تحصیل پس از ازدواج دائم ، مرد زندگی و زن خانواده خواهند بود؟
راه دوم ، ازدواج موقت و آزاد است. ازدواج موقت در درجه اول زن را محدود می‌كند كه در آنِ واحد زوجه دو نفر نباشد ، بدیهی است كه محدود شدن زن مستلزم محدود شدن مرد نیز خواه ناخواه هست. وقتی كه هر زنی به مرد معینی اختصاص پیدا كند قهرا هر مردی هم بزن معین اختصاص پیدا می‌كند . مگر آنكه از یك طرف عدد بیشتری باشند. بدین ترتیب پسر و دختر دوران تحصیل خود را می‌گذرانند بدون آنكه رهبانیت موقت و عوارض آنرا تحمل كرده باشند و بدون آنكه در ورطه كمونیسم جنسی افتاده باشند .
ازدواج آزمایشی
این ضرورت ، اختصاص به ایام تحصیل ندارد ، در شرایط دیگر نیز پیش می‌آید . اصولا ممكن است زن و مردی كه خیال دارند با هم بطور دائم ازدواج كنند و نتوانسته‌اند نسبت به یكدیگر اطمینان كامل پیدا كنند به عنوان ازدواج آزمایشی برای مدت موقتی با هم ازدواج كنند . اگر اطمینان كامل بیكدیگر پیدا كردند ادامه می‌دهند و اگر نه از هم جدا می‌شوند .
من از شما می‌پرسم : اینكه اروپائیان وجود یك عده از زنان بدكار را در محل معین از هر شهری تحت نظر و مراقبت دولت لازم و ضروری می‌دانند برای چیست؟
آیا جز این است كه وجود مردان مجردی را كه قادر به ازدواج دائم نیستند خطر بزرگی برای خانواده‌ها به حساب می‌آورند؟
در ادامه این بحث و در شماره آینده نظر برتراند راسل را درباره ازدواج موقت برایتان بازگو خواهیم کرد. منتظر باشید.
تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان
