چرا برای برآورده شدن حاجات نذر می کنیم؟

چرا برای برآورده شدن حاجاتمان نذر می کنیم؟ در صورتی که اگر خداوند بخواهد حاجتی را پاسخ دهد، نیاز به امداد مالی ما ندارد تا در راهش خرج کنیم.

فرآوری: حجت الاسلام تیموری - بخش احکام اسلامی تبیان

1. همان گونه که می دانید خداوند نیاز به کمک مالی ما ندارد، اما در عین حال همان طور که در قرض الحسنه، خدا آن را به حساب خود نوشته و به عنوان عمل خیری به شمار می آورد، در مسئله نذر نیز همین گونه رفتار می کند: «إِنْ تُقْرِضُوا اللهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللهُ شَکُورٌ حَلیم »؛(تغابن، 17) اگر به خدا قرض الحسنه دهید، آن را براى شما مضاعف می سازد و شما را می بخشد و خداوند شکرکننده و بردبار است.
2. شایان توجه است که تمام نذرها جنبه مالی ندارند. انسان هر نذری را می تواند در قبال کارهای عبادی و معنوی شرط کند؛ مانند نماز، روزه، صلوات و... که بار مالی برای نذر کننده نداشته باشد. البته برای کسانی که توان مالی ندارند. اما کسانی که توان و قدرت مالی دارند شاید تکلیفشان چیز دیگری باشد: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْ ءٍ فَإِنَّ اللهَ بِهِ عَلیمٌ»؛(آل عمران، 92) هرگز به (حقیقت) نیکوکارى نمی رسید، مگر این که از آنچه دوست می دارید، (در راه خدا) انفاق کنید و آنچه انفاق می کنید، خداوند از آن آگاه است.
3. مستحضرید که انسان به عنوان جانشین خدا در روی زمین معرفی شده است؛ لذا باید بعضی از صفات خدایی را در خود بروز و ظهور دهد. چطور انسان توقع دارد هر وقت با مشکلی مواجه شد، خداوند گرفتارهایش را برطرف سازد، اما او هیچ نقشی در برطرف نمودن نیاز مردم نداشته باشد.
4. گذشته از همه اینها، خداوند مسائلی؛ مانند نذر، قرض، انفاق و... را وسیله ای برای رشد و سعادت ما قرار داده است. اگر نذر، یا قرض، و یا انفاق ما برای خدا باشد، عبادت و بندگی محسوب شده و موجب رشد و تعالی معنوی ما خواهد شد.

نذرهایی که قبول نیستن

بسیاری از خانم ها به راحتی از اموال شوهر، سخاوتمندانه می بخشند و صدقه می دهند، در حالی که زن در خانه شوهر دستوری برای پرداخت صدقات مستحبی و یا نذر ندارد و باید با هماهنگی و اجازه شوهر انجام شود.

شکی نیست که انسان می تواند هر چیز مباحی را وسیله نذر خود قرار دهد، اما بسیاری از خانم ها نذرهای خاصی می کنند که هیچ اساس درستی ندارد و در عین حال قداستی برای آن قائلند، در اینجا به چند نمونه از آنها اشاره می شود:

نذرهای سلیقه ای

1- آجیل مشکل گشا، و آن آجیلی است که برای برآورده شدن حاجات خود نذر حضرت علی علیه السلام  می کنند و عقیده دارند باید ماهی یک تا هفت مرتبه آن را انجام دهند.
2- سفره های بی بی سه شنبه، حضرت ابوالفضل علیه السلام، حضرت رقیه سلام  الله علیها، آش امام زین العابدین علیه السلام  و ... که حتما باید به شیوه مخصوص تهیه شود.
3- نذر کردن شمع برای زیارت گاه ها و گاهی برای بعضی از درختان و خواب نماها.

نذر بی اساس

بسیاری از نذرها اساس درستی ندارد، مانند:
1- نذرهای بی صیغه و لفظ، نذرهای چشم و هم چشمی
2- نذر دیگران برای انسان
3- نذر در خواب

نذر بدون رضایت شوهر

بسیاری از زن های خانه دار بدون رضایت همسر خود نذر می کنند. در حالی که نذر بدون اذن شوهر حتی اگر از مال خودش هم باشد باطل است.
 اذن شوهر سه گونه است:
1- اذن صریح
2- اذن فحوی، بدین صورت که شوهر به نحوی اجازه داده که در جزئیات می توان یقین نمود که شوهر راضی است.
3- اذن شاهد حال و رضایت ظاهری شوهر و عدم مخالفت او
 حال ممکن است این سوال پیش آید که اگر زن کارمند باشد و حقوق بگیرد و از کارکرد خودش در صورتی که با حق شوهر هم منافات نداشته باشد نذر نماید بازهم باید نذرش با رضایت شوهر باشد؟ که باید گفت طبق نظر اکثر مراجع در این صورت هم نذر بدون اذن شوهر باطل است. 
 همچنین اگر بدون اذن شوهر نذر صورت گرفته باشد و بعد ایشان راضی شده باشند نیز این نذر باطل بوده واجراه بعدی آن را تصحیح نمی کند.

نذرهای میت

اینجا نذر با اهمیتی هم نیز وجود دارد که مورد توجه قرار نمی گیرد و آن نذر میت است، در حالی که نذر میت نوعی بدهی است که باید از اصل مال وی ادا شود.

منبع:
اسلام کوئست
پایگاه خبری فرهنگ انقلاب اسلامی