آیا علما در برابر گناه و پوشش نامناسب سکوت کرده اند؟!!

اگر بعضی گناهان کبیره اند، پس عقوبت و نتایج آن هم بیشتر است. چرا در شهری مثل تهران که اکثر بزرگان کشور در آنجا هستند، این همه فساد و گناه آشکار است ؟ چرا اجازه ورود و فروش انواع لباس های مستهجن را می دهند و بعد زنان را به خاطر پوشیدن آن مؤاخذه می کنند؟ آیا من جوان باید تاوان این بی توجهی های مسئولین را بدهم که به خاطر گناه در این محیط به جهنم بروم؟

فرآوری: حجت الاسلام تیموری - بخش احکام اسلامی تبیان

1. این گونه نیست که بزرگان و روحانیت در مقابل منکرات جامعه بی اعتنا بوده و به وظایف خود عمل نکنند، بلکه همیشه علما و روحانیون در مقابل منکرات عکس العمل نشان داده و اعتراض کرده اند.

2. زنان خود باید به وظیفه شرعی خود آگاه باشند و لباس هایی با مُدها و شئون اسلامی را در منظر نامحرم بپوشند. البته مسئولین وظیفه دارند که فرهنگ سازی کنند تا افراد جامعه از پوشیدن چنین لباس هایی در برخورد با نامحرم پرهیز نمایند.

3. گناه هر شخصی بر عهده خود او است. اگر چه خانمی که بدحجاب بوده و با پوشش مستهجن به خیابان می آید، با این کارش مرتکب گناه می شود و زمینه گناه دیگران را فراهم می کند، اما این بدان معنا نیست که افرادی که به او نگاه هوس آلود می کنند، تمام گناه این افراد هم بر عهده او باشد، بلکه هر انسان بالغ و عاقلی خود پاسخ گوی اعمال خود می باشد؛ چرا که انسان دارای اختیار است و می تواند با وجود مهیا بودن زمینه های گناه مرتکب گناه نشود.

پاسخ به بخش اول پرسش:

این گونه نیست که بزرگان و روحانیت در مقابل منکرات جامعه بی اعتنا بوده و به وظایف خود عمل نکنند، بلکه همیشه علما و روحانیون در مقابل منکرات عکس العمل نشان داده و اعتراض نموده اند؛ و همچنین روحانیون در مناسبت های مختلفی مانند ماه مبارک رمضان، ماه محرم، ماه صفر و ... به نشر معارف اسلامی می پردازند و در برابر منکرات موضع می گیرند و بی اعتنا نیستند.این گونه نیست که بزرگان و روحانیت در مقابل منکرات جامعه بی اعتنا بوده و به وظایف خود عمل نکنند، بلکه همیشه علما و روحانیون در مقابل منکرات عکس العمل نشان داده و اعتراض نموده اند؛ و همچنین روحانیون در مناسبت های مختلفی مانند ماه مبارک رمضان، ماه محرم، ماه صفر و ... به نشر معارف اسلامی می پردازند و در برابر منکرات موضع می گیرند و بی اعتنا نیستند.

اما نکته شایان توجه این است که، امر به معروف و نهی از منکر دارای شرایطی است که همه باید طبق آن شرایط عمل کنند و این شرایط در رساله های توضیح المسائل بیان شده است. یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر این است که احتمال تأثیر اعتراض و نهی از منکر داده شود. پس، اگر احتمال تأثیر داده نشود، نهی از منکر واجب نیست. اگر ما به تاریخ زندگانی انبیا و امامان علیه الاسلام  نگاه کنیم، می بینیم که در زمان آنها هم افرادی بودند که گوش به سخنان آنها نداده و منکرات را ترک نمی کردند؛ آیا می توان گفت که انبیا و امامان علیه الاسلام نسبت به وظایف تبلیغ و رسالت خود کوتاهی کرده اند؟! هیچ عقل سلیمی چنین چیزی را نمی پذیرد. دین اسلام به انسان ها صراط مستقیم و راه راست را نشان داده است؛ هر کسی اگر بخواهد خیر دنیا و آخرت را داشته باشد، در این راه قدم می گذارد، و گرنه قدم در گمراهی و کوره راهی گذاشته و به ارتکاب گناهان و منکرات دچار می شود.

پاسخ به بخش دوم:

بانوان محترم وظیفه شرعی دارند که لباس هایی با مُدها و شئون اسلامی را در منظر نامحرم بپوشند. به علاوه، در حال حاضر برای مسئولین امکان ندارد که از ورود و فروش لباس های مستهجن جلوگیری کنند و بر فرض چنین امکانی، چگونه می توانند از تولیدات داخلی خانگی اینگونه لباسها جلوگیری کنند؟! بر این اساس، نقش عمده حکومت های اسلامی، فرهنگ سازی می باشد تا خود افراد جامعه از پوشیدن چنین لباس هایی پرهیز نمایند.

پاسخ به بخش سوم:

گناه هر شخصی بر عهده خود او است، در مورد سؤال شما باید گفت: اگر چه خانمی که بد حجاب بوده و با پوشش مستهجن به خیابان می آید، با این کارش مرتکب گناه می شود و زمینه گناه دیگران را فراهم می کند، اما این بدان معنا نیست که افرادی که به او نگاه هوس آلود می کنند، تمام گناه این افراد هم بر عهده او باشد، بلکه هر انسان بالغ و عاقلی خود پاسخ گوی اعمال خود می باشد؛ چرا که انسان دارای اختیار است و می تواند با وجود مهیا بودن زمینه های گناه در عین حال مرتکب گناه نشود. نمونه کامل این موضوع حضرت یوسف(ع) است، او در عین این که مجبور به انجام گناه شده بود، مرتکب آن نشده و سال ها زندان را بر یک گناه ترجیح داد. انسان مؤمن می تواند از زندگی آن حضرت الگو بگیرد. بنابراین یک جوان ممکن است در روز با دهها مورد از این صحنه مواجه شود و از آنها چشم بردارد و مرتکب گناه نشود. نه این که صحنه های گناه را ببیند و از آنها لذت ببرد و گناه آن را به گردن دیگران بیندازد و خود را تبرئه کند.

محدوده ی پوشش خانم ها و آقایان چقدر باید باشد:

خانم ها در نگاه نامحرم تمام بدن را باید بپوشانند غیر از دو موضع که واجب نیست پوشانده شود البته در صورتی که آرایشی یا زیوری نداشته باشد. آن دو موضعی که واجب نیست یکی گردی صورت است به مقداری که در وضو لازم است شسته شود، یکی هم دست ها از نوک انگشتان تا مچ. این مقدار هم البته اگر آرایش و زینتی داشته باشد حتماً باید پوشانده شود.
به دست داشتن انگشتر هم اگر ساده باشد، چشمگیر نباشد، به نظر حضرت آقا پوشاندنش واجب نیست اما اگر ساده نیست و چشمگیر است باید پوشانده شود.
اصل حجاب درباره ی آقایان پوشاندن عورتین است اما اگر در جایی قرار می گیرند که در معرض نگاه شهوت آلود دیگران یا به گونه ای است که طرف انگشت نما می شود، باید به مقدار لازم و متعارف بدن را بپوشاند.

منبع:

اسلام کوئست
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر حضرت آیت الله خامنه ای