پاسخ به سوال درباره خرید و فروش طلا و لوازم آرایش

در این مقاله به چند سوال احکام پاسخ خواهیم گفت:

دفتر حضرت آیة الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

فى نفسه اشکال ندارد.

دفتر حضرت آیة الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

فی نفسه اشکال ندارد.

دفتر حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

اشکالی ندارد.

حضرت آیة الله هادوی تهرانی(مد ظله العالی):

اگر خرید و فروش این لوازم منع قانونی نداشته باشد و خود این لوازم ضرری به افراد وارد نکند، خریدو فروش آن بلامانع است.

مجرد دانستن اینکه زن این طلا و جواهر را در حرام مصرف می کند، موجب حرمت و فساد بیع نیست، مگر اینکه فروش به قصد مصرف در حرام باشد و چنانچه فروش با قصد مذکور نباشد بیع جایز و صحیح است.

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سۆال، چنین است:

حضرت آیة الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

در فرض مرقوم اگر فروش به قصد منفعت حلال بوده، اشکال ندارد.

حضرت آیة الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

فروش طلا به این خانم ها حرام نیست.

حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

در فرض سۆال، اشکالی ندارد.

حضرت آیة الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

مجرد دانستن اینکه زن این آلات را در حرام مصرف می کند، موجب حرمت و فساد بیع نیست، مگر اینکه فروش به قصد مصرف در حرام باشد و چنانچه فروش با قصد مذکور نباشد بیع جایز و صحیح است.

حضرت آیة الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

فروش طلا به افراد مذکور در سۆال بلامانع است.

حضرت آیة الله هادوی تهرانی (مد ظله العالی):

فروش طلا به چنین زنانی جایز است و عمل آن ها به معامله شما ربطی ندارد.

(توجه: استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئیست انجام گرفته است)

دفتر حضرت آیة الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

با علم خریدار به بدلى بودن معامله فى نفسه اشکال ندارد ولى اگر قانونى در این رابطه وجود دارد مراعات گردد.

دفتر حضرت آیة الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اگر به عنوان بدل بفروشد اشکال ندارد.

دفتر حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

چنانچه خریدار از این موضوع اطلاع دارد اشکال ندارد.

حضرت آیة الله هادوی تهرانی(مد ظله العالی):

اگر معامله جواهرات بدلی با علم و اطلاع طرفین نسبت به ویژگی های آن صورت پذیرد، بلامانع است.

از نظر شرع هیچ منعی برای شغل یا کار دوم وجود ندارد. آنچه که از طرف دین اسلام و شرع مقدس مورد سرزنش قرار گرفته، دنیا گرایی و دلبستگی به دنیا و دوری از معنویت و آخرت است که چنین چیزی ممکن است در یک شغله بودن نیز وجود داشته باشد. گاهی انسان هایی یافت می شوند که با یک شغل و در آمد اندک دلبستگی بیشتری به دنیا دارند، در حالی که افرادی که سرمایه بیشتری دارند چنین دلبستگی را ندارند. در این ارتباط باید گفت که اگر نیازهای زندگی انسان –درحد معقول- با درآمدی که از طریق یک شغل به دست می آید برطرف نشود و خانواده انسان با این درآمد به مضیقه و عسرت بیفتند، چه بسا شغل دوم لازم، بلکه واجب باشد.

البته گفتنی است از نظر قانون، داشتن دو شغل رسمی، یعنی اشغال دو جایگاه کاری خلاف قانون و مقررات کشوری است. همچنین اگر شغل دوم باعث شود که انسان نسبت به شغل اول کوتاهی کند، باز هم داشتن شغل دوم جایز نیست. این گونه است اگر انسان با کار در دو شیفت از رسیدن به امور تربیتی فرزندان و یا وظائف خویش نسبت به امور خانواده و ... باز ماند؛ یعنی در واقع با دو شیفت کار برای درآمد بیشتر از مسائل اصلی و مهم تر غافل شود، طبیعی است که خسارات جبران ناپذیری را ناخواسته متحمل می شود که جبران آن به راحتی امکان پذیر نیست. این جا است که پیشوایان دین (امام حسین علیه السلام) می فرمایند: "از پدرم از وضع داخلی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدم، فرمود: به منزل رفتنش به اختیار خود بود و چون به منزل مى‏رفت اوقات خویش را سه قسمت مى‏کرد: قسمتى براى عبادت خداوند، قسمتى براى خانواده و قسمتى براى خود ....". ("قال الحسین علیه السّلام: سألت أبی عن مدخل رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله، فقال: کان دخوله فی نفسه مأذونا فی ذلک، فاذا آوى إلى منزله جزّى دخوله ثلاثة أجزاء: جزءا للّه و جزءا لأهله و جزءا لنفسه ..." علامه طباطبائى، سنن النبى صلى الله علیه و آله، ج‏1، ص: 15، 19)

فرآوری: آمنه اسفندیاری 

بخش احکام اسلامی تبیان

منابع:

سنن النبى صلى الله علیه و آله، (علامه طباطبائی)،  ج‏1

سایت اسلام کوئیست