مسئله ای درباره وفا به نذر
امام زمان علیه السلام «واما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجت الله علیهم » در حوادثی که پیش می آید، به کسانی مراجعه کنید که حدیث ما را نقل می کنند، بدرستیکه آنها حجت من برشما و من حجت خداوند بر آنها هستم.
سوال: کسی که میگوید اگر مریض من خوب شد فلان کار را انجام می دهم یا اگر کارم درست شد چنین عملی انجام می دهم آیا چنین نیتی نذر محسوب می شود؟ که عمل به آن واجب باشد یا حتما باید صیغه نذری که در رساله ها نوشته شده خوانده شود که در آن صورت قابل تغییر بوده یا واجب الوفاء نباشد؟
حضرت آیة الله خامنه ای:
در نذر خواندن صیغه لازم است وگرنه وفای به آن لازم نیست.
حضرت آیة الله فاضل لنکرانی:
در نذر باید صیغه خوانده شود و لازم نیست آن را به عربی بخوانند پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم نذر او صحیح است و باید برای خدا به زبان گفته شود و قصد آن در دل کافی نیست. (نقل از رساله)
حضرت آیة الله بهجت:
در انعقاد نذر باید صیغه بخواند و در عهد قلبی بدون صیغه احوط آن است که بر طبق آن عمل کند.
حضرت آیة الله صافی گلپایگانی:
نذر محسوب نمی شود و واجب الوفاء نیست مگر آن که صیغه شرعیه نذر به عربی یا عجمی خوانده باشد .
حضرت آیة الله تبریزی:
در فرض مزبور نذر منعقد نشده و عمل به آن واجب نیست.
حضرت آیة الله سیستانی:
نذر نیست و وفای به آن واجب نیست.
حضرت آیة الله مکارم شیرازی:
واجب شدن نذر احتیاج به خواندن صیغه دارد، هر چند به زبان فارسی باشد.
بخش احکام اسلامی تبیان
منبع: کتاب "مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع"
